Paradijshoppen op Palawan!

Jaaa, we gaan bijna op vakantie! Ik hoor jullie denken: zijn jullie niet al sinds oktober op vakantie. Ja, maar ook nee. We zijn op reis, maar donderdag gaan we op vakantie. Even niet meer elke dag volgens ons zeer strenge budget leven, we slaan de vieze en goedkope hostels even over en we kunnen ons allerlei luxe veroorloven. Ergens in Nederland springt nu iemand een gat in de lucht achter haar bureau want mijn zus komt twee weken vakantie vieren met ons op Bali! Maar eerst nog even terug naar de afgelopen week op de Filipijnen.

En een mooie week dat het was! Alles waarop we hoopten kwam uit: er is nog niemand ziek geworden van de malariapillen en we hebben prachtig weer gehad! De week begon maandag met een bezoek aan de Underground River in Sabang. Een pareltje dat niet voor niets op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Het begon met een chaotisch omzetten van onze al in Puerto Princesa verkregen vergunning naar een toegangskaartje. Na, zoals we dat gewend zijn, van mannetje naar loketje naar ander loketje naar ander mannetje te zijn gestuurd hadden we alle benodigde paperassen verzameld en konden we wachten op ons bootje dat ons naar de grot zou brengen. Over de enorme golven bracht onze bangka (een smalle boot met twee drijvers aan de zijkant) ons schuddend en half omslaand naar de grot. De tocht over de underground river werd met een kleiner bootje gemaakt, en wat was het fantastisch! De hele tocht zaten we met open mond rond te kijken, wat heel onverstandig was gezien het enorme aantal vleermuizen wat ondersteboven aan het plafond rond hing te schijten. De grot was gigantisch groot en de tocht bracht ons langs hele mooie rotsformaties die vormen aannamen van kastelen en mooie vrouwen tot wortels en champignons, die de gids ons al peddelend allemaal aanwees met zijn hoofdlamp. Halverwege de tocht kwamen we aan in de 'cathedral', een enorme kamer in de grot waar de grot op zijn hoogst was, heel erg indrukwekkend. Al met al was de grot totaal anders dan andere grotten waar we in zijn geweest en was het een fantastische ervaring. 's Middags hebben we een wandeling gemaakt naar de Sabang Waterfalls. Deze waterval is tevens de watervoorziening voor de mensen in het dorp en stroomt beneden rechtstreeks de zee in. De wandeling ernaartoe liep dan ook volledig langs de kustlijn en hier werd maar weer even duidelijk waarom Palawan keer op keer als mooiste eiland ter wereld wordt uitgeroepen. Constant fantastische vergezichten en paradijselijke plaatjes, en niet te vergeten, heerlijk weer. De rest van de middag hebben we dan ook heerlijk op het strand doorgebracht. Onze spullen beginnen het inmiddels moeilijk te krijgen met de lengte van onze trip. Zo brak de selfiestick van onze camera die dag van vermoeidheid gewoon doormidden en heb ik 's avonds heel dapper onze kleine rugtas in elkaar zitten naaien. Aangezien dit mijn eerste naaiklus ooit was wil ik met enige trots meedelen dat de tas nog steeds helemaal intact is!

De volgende dag verlieten we Sabang en gingen we op weg naar El Nido. Na ons wat krakkemikkige vervoer naar Sabang toe besloten we nu voor de wat luxere optie te gaan, we namen een minivan. In deze minivan troffen we ook de drie vrouwen aan die de tocht naar Sabang toe op het dak van de jeepney hadden doorgebracht. Ook voor hun blijkbaar niet voor herhaling vatbaar. Na vijf uur zweten, scheuren en schudden kwamen we aan in El Nido, de meest toeristische bestemming van Palawan. En dat hebben we gemerkt ook. Een slaapplek zoeken vergde wat tijd omdat wij vrekkige Nederlanders weigerden meer te betalen dan we gewend waren op de Filipijnen. Maar uiteindelijk lukte het ons een plekje wat buiten het centrum van het dorpje te vinden voor een mooie prijs en met uitzicht op een mooie baai, niet verkeerd! En wat waren we na het centrum gezien te hebben blij met onze plek buiten het centrum. De bewoners van El Nido maken dankbaar gebruik van de drommen toeristen die hun kant op komen voor de prachtige eilandhoptours die je er kunt maken en hebben de prijzen voor alles ver- (ja hoeveelvoudigd eigenlijk), alles is in ieder geval bizar duur. Daarnaast is het er bizar druk en viezig. Een goed voorbeeld daarvan is het water dat uit de kraan komt en je ziek kan maken zodra je het binnenkrijgt. Na de verhalen die wij over El Nido hadden gehoord namen wij daarom het zekere voor het onzekere en werd er alleen van de tenen tot de nek gedoucht en werd verder voor alles water uit flessen gebruikt. En het heeft gewerkt, want we hebben nergens last van gehad.

De volgende twee dagen hebben we gelukkig niet in het dorpje zelf doorgebracht. Woensdag zijn we namelijk meteen maar op onze eilandhoptour gegaan. En wat was het gaaf! Met opnieuw een bangka vaarden we de baai uit richting de Bacuit archipel. Hier maakten we die dag vijf fantastische stops. De eerste stop was Big Lagoon. Een hele mooie grote lagoon waar we met onze boot doorheen konden varen en prachtige uitzichten hadden. De tweede stop was Shimizu Island waar we konden snorkelen en zwemmen in de felblauwe zee en chillen en lunchen op het parelwitte strand. Echt een paradijsje. De eerste stop na de lunch was Secret Lagoon. Een lagoon die heel gaaf tussen allerlei torenhoge rotsen verscholen ligt en waar je daadwerkelijk in moet kruipen door een gat in de rotswand. De volgende stop was Small Lagoon. Een wat kleinere lagoon die we per kayak verkend hebben en opnieuw prachtig was. Onze laatste stop die dag was Seven Commando Beach. Een parelwit strand waar we heerlijk nog een poosje konden relaxen voor we teruggingen naar El Nido. Een fantastische dag! Toen we ons die avond even lekker wilden opfrissen middels een douche met het ranzige water bleken we in het geheel geen water te hebben. De emmers water die op een onbeduidende plek werden gevuld hebben we maar afgeslagen en gelukkig kwam er later op de avond weer een straaltje water uit de douchekop.

Donderdag huurden we een scooter voor een dagje strandhoppen in de buurt van El Nido. 's Ochtends gingen we naar Nacpan Beach. Ze waren hier zo gehecht aan het uitdelen van een toegangskaartje bij betaling dat ze de hele toegangsprijs die dag maar hadden afgeschaft toen bleek dat de toegangskaartjes op waren. Het is maar net wat je belangrijk vindt. Hier troffen we opnieuw een strand met een felblauwe zee en wuivende palmbomen op het strand, echt een plaatje om te zien en een paradijsje om in rond te dobberen. 's Middags was het de beurt aan Marimegmeg Beach. Hier hebben we eerst een prachtige wandeling langs de kust gemaakt, geschommeld aan een palmboom boven de strakblauwe zee en vervolgens rondgesparteld en gezond. Gewoon de dingetjes die je doet als je je in zo'n paradijselijke omgeving bevindt. Daarnaast kregen we als kers op de slagroom op de taart een fantastische zonsondergang die alles nog net even iets sprookjesachtiger maakte. Geluksvogels dat we zijn!

De volgende dag namen we opnieuw een minivan. Dit keer om ons naar onze laatste paradijselijke stop op Palawan te laten verplaatsen: Port Barton. Een nogal afgelegen en veel rustiger paradijsje dan El Nido. De straten zijn hier allemaal nog van zand. Elektriciteit is er alleen van zes uur in de avond tot één uur 's nachts en water is schaars, wordt gedeeld met het hele dorp en komt uit de douchekop als je geluk hebt. Oftewel: de perfecte plek om onze laatste dagen op de Filipijnen te slijten.

Na de eerste middag door het drie straten tellende dorpje te hebben gestruind en wat in onze hangmat te hebben rondgewiebeld was er al wel weer genoeg activiteit geweest voor die dag. Gisteren hebben we de hele dag op het heerlijke strand van Port Barton gelegen waar we twee hele vermoeiende minuten naartoe moeten lopen. 's Avonds zaten we wederom zonder water en na in onze handdoekjes het hele complex over te hebben gedribbeld op zoek naar water gaven we het op en gingen we eerst maar een hapje eten. Bij terugkomst was er water! Vanmorgen was het tijd voor wat serieuze activiteit en zijn we naar de Papawyan Falls, gelegen in the middle of nowhere, gewandeld. Op de heenweg waren er nog wat wolken voor de zon en was het qua temperatuur nog enigszins te doen, maar het koele water van de waterval was alsnog een heerlijk cadeautje na onze lange wandeling. Opnieuw fantastisch om opeens tegen zo'n gave waterval aan te lopen en heerlijk een frisse duik in het kraakheldere water te kunnen nemen. Op de terugweg was er alleen nog maar strakblauwe lucht en zon te bekennen en was het zweten geblazen. Gelukkig was daar 's middags nog de heerlijke zee om in af te koelen tussen het roosteren door. Bovenkant roosteren, afsissen in het water. Onderkant roosteren, opnieuw afsissen in het water. En dat was de zondag. Erg zwaar.

Morgen is het helaas alweer onze laatste dag hier in Port Barton. Dit keer een actieve dag want we gaan met een kayak de zee op om de eilandjes en stranden in de omgeving op te zoeken. Dinsdag reizen we terug naar Puerto Princesa om woensdag naar Manilla te vliegen en vervolgens donderdag via Kuala Lumpur naar Bali te vliegen om daar vakantie te gaan vieren met José!

P.S. De foto's staan er na heel wat bloed, zweet en tranen ook weer klaar voor!