Een last minute naar Singapore!

Ik wil graag even beginnen met een kleine rectificatie op de titel van vorige week. Wij dachten namelijk op onze laatste bestemming te zijn aangekomen toen we op Java arriveerden, maar niets bleek minder waar, we zitten as we speak in Singapore! Straks meer over deze fantastische stad, eerst nog even terug naar Java waar we een hele mooie week hebben gehad.

Maandag begon in alle vroegte om de zonsopkomst bij Mount Bromo te bekijken. Alsof de wekker om kwart voor vier nog niet vroeg genoeg stond, besloten we gewoon kwiek als we zijn lekker twintig minuten voor de wekker al op te staan. Gewapend met hoofdlamp klommen we hoger en hoger de berg op vanwaar je een fantastisch uitzicht over het Tenger Massief, waar Mount Bromo onderdeel van is, zou krijgen. Nou, het was het vroege opstaan, de intense kou en de klim helemaal waard want dit was voor ons beiden de mooiste zonsopkomst die we ooit hebben gezien! We begonnen helemaal in het donker en langzaam kwam de zon om de hoek en doemde Mount Bromo recht voor onze neus op. Het wolkendek dat in de vallei onder de vulkaan lag maakte het geheel nog net wat magischer, echt fantastisch! Na zo ongeveer de hele zonsopkomst van begin tot eind op foto en film te hebben gezet was het tijd voor de tocht terug naar het dorp om even op te warmen onder de dekens met een ontbijtje. Om half acht in de ochtend begonnen we aan alweer de tweede activiteit van die dag: de wandeling naar de krater van Mount Bromo. Mount Bromo ligt samen met een aantal andere vulkanen in een veel grotere krater. Met een wandeling door die krater, de Sand Sea, kun je bij de voet van Mount Bromo komen om vervolgens de klim naar de krater van Bromo zelf te maken. Al van verre hoorde je de vulkaan rommelen en zag je een enorme rookwolk uit de krater omhoog komen. Eenmaal boven gekomen viel onze mond open. We keken in een enorm gapend gat waar een enorme rookwolk uit opsteeg, waar op de bodem van alles kookte en bubbelde en waarvan de zijkanten volledig geel waren uitgeslagen van de zwavel. Dit alles onder begeleiding van een gezellig gerommel dat opsteeg uit de vulkaan. Heel erg gaaf om te zien! Het feit dat alleen aan de kant van de krater een klein hekwerkje langs het paadje stond en je aan de andere kant van het halve meter brede paadje gewoon keihard de vulkaan af zou rollen maakte het geheel nog net wat spannender. Alle verhalen over plotselinge uitbarstingen en slachtoffers die daarbij gevallen waren, lazen we gelukkig pas toen we weer veilig beneden stonden. Zelfs van deze fantastische vulkaan wonnen wij het als toeristische attractie, wat leidde tot een aantal toeristen dat het interessanter vond om twee mandarijnpellende witte toeristen op de foto te zetten dan de rokende vulkaan op de achtergrond. Rond elf uur keerden we weer terug in het dorpje en zat de dag erop. Het enige wat we nu nog moesten doen was de kou overleven om de volgende dag naar Jogjakarta door te kunnen reizen.

Nou, dat was me de reis wel. Het werd zelfs zonder dat we dat van tevoren wisten de langste trip van onze hele reis. Het begon met een auto die ons om half tien 's ochtends ophaalde in het dorpje. Na ergens verderop de berg nog een ander Nederlands stel te hebben opgepikt begon de rit terug naar Probolinggo. Waar de chauffeur in eerste instantie nog enigszins normaal reed, kreeg hij het niet veel later op z'n heupen en scheurde hij in een noodvaart terug naar Probolinggo. Alsof alle levensgevaarlijke manoeuvres nog niet verschrikkelijk genoeg waren, drukte meneer ook onafgebroken op de toeter en knipperde hij continu met al zijn alarmlichten. Het gebruik van alarmlichten heeft hier sowieso een geheel andere betekenis gekregen. Zo betekent het ofwel 'ik ga remmen', ofwel 'ik ga rijden', maar ook 'ik wil dat je aan de kant gaat' en 'wat doe je hier nu nog steeds'. Wat het in een specifieke situatie precies betekent is tot op het laatste moment echter niet duidelijk te krijgen. Na een helse tocht rolde het andere Nederlandse meisje, die net haar eerste week in Azië er net op had zitten en nog niet zo'n sterke maag had ontwikkeld als wij, groen van misselijkheid de auto uit. De chauffeur kwam nog even met een verontschuldiging naar ons toe en weet zijn bizarre rijgedrag aan de file die hij op deze manier voor was gebleven. Niet dat dat uitmaakte want onze 'aansluitende' bus vertrok ruim een uur later. Deze bus zou ons in acht uur van Probolinggo naar Jogjakarta brengen. Dit werden er elf en half waardoor we uiteindelijk veertien uur na ons vertrek uit Cemoro Lawang bij ons hostel in Jogjakarta arriveerden. Dit ging nog niet zonder slag of stoot. Zo maakten we na een half uurtje rijden al een pitstop om de banden te wisselen, op te pompen of wat er ook maar gebeurde toen we langs de weg in de bus heen en weer werden geschud. En toen we eenmaal rond elf uur Jogjakarta binnenreden vond de chauffeur het ook welletjes en wilde hij ons er midden op straat uitgooien in plaats van ons zoals beloofd bij ons hostel af te zetten. Na wat geschreeuw over en weer verdween de chauffeur, bleven wij lekker zitten en bracht de man ons een kwartiertje later alsnog mopperend en wel naar ons hostel.

Woensdag begon de dag met een gratis aangeboden ontbijt van ons hostel. Het bleek een grote kom water gevuld met rijst, plantjes en groene dingetjes te zijn met een platgeslagen aardappel on the side. Jummie. Na hiervan bekomen te zijn, hebben we Jogjakarta verkend. Vroeger heerste hier een sultan die wat mooie gebouwen heeft laten bouwen die wij konden bekijken. We begonnen bij het waterpaleis. Hier was een verzameling zwembaden te vinden waarin alle vrouwen van de sultan vroeger in evakostuum mochten badderen zodat de sultan een vrouwtje voor die avond kon uitzoeken. Terwijl Martijn even verderop was werd ik ondertussen door maarliefst vier personen uitgekozen. Wel alleen voor een foto gelukkig! Na het waterpaleis was het Kraton aan de beurt, het woonpaleis van de sultan. Hier was helaas niet veel meer te bekijken dan een soort Jan Klaassen en Katrijnshow met een gigantisch vals en gigantisch bejaard orkest op de achtergrond, aangezien je verder meer niet dan wel mocht betreden en alle uitleg in het Bahasa (de Indonesische taal) was. Er was ook een grote klokkentoren te vinden die om twee uur werd geluid en vervolgens om vijf over twee nogmaals door iemand anders naar wiens idee het toen twee uur was. Naast deze klokkenluiders hebben ook de plaatselijke imams op dit grotendeels Islamitische eiland wat moeite met klokkijken. In plaats van de vijf oproepjes tot gebed per dag, jammeren de imams in principe de hele dag door en liefst zo hard mogelijk door elkaar heen. De volgende stop was fort Vredeburg. Je raadt het al, een overblijfsel uit de tijd van de Nederlandse overheersing. Hier hebben we geluncht en nog wat rondgelopen, maar ook hier was de uitleg veelal in het Bahasa. Toen we op een bankje zaten te schuilen voor de regen en we zaten te denken wat we verder nog op Java wilden zien, bleek dat niet heel veel te zijn. Martijn kwam vervolgens met het lumineuze idee gewoon op het vliegtuig naar Singapore te stappen en een paar uur later was het ticket geboekt.

Maar niet nadat we donderdag nog de Borobudur tempel net buiten Jogjakarta bezochten. Een fantastisch mooie tempel uit de negende eeuw. Om deze tempel 's ochtends te kunnen bekijken voordat het druk en heet werd, werden we wel weer zeer bijtijds van ons bedje gelicht en waren we om vijf uur alweer onderweg. Maar ook dit keer was het het waard, want het was een fantastische tempel! Iets minder fantastisch was het feit dat de toegangsprijzen drie dagen voor ons bezoek ongeveer verdubbeld waren en dat de kassajuf onze Nederlandse studentenkaarten niet echt genoeg vond en ons daarom voor de volle mep een ticket verkocht. Gelukkig maakte de tempel alles goed, heel indrukwekkend om rond te lopen. Tegen het einde van ons bezoek werd het drukker en drukker en moesten we vaker en vaker op de foto. Gelukkig was het om half negen tijd om te vertrekken, tot groot verdriet van alle schoolklassen die al klaarstonden om plaatjes met ons te schieten. De rest van de dag hebben we fijn onze trip naar Singapore voorbereid.

Vrijdag ging dus voor de zoveelste deze week de wekker in alle vroegte om onze vlucht naar Singapore te halen. Al op onze vertrekkaart die we bij binnenkomst in Singapore bij de douane kregen werden we gewaarschuwd voor allerlei vergrijpen waarvoor je zonder pardon opgeknoopt wordt. Dit gebeurt dan overigens op de eerste vrijdag na je veroordeling. Eenmaal verder op weg in Singapore word je geconfronteerd met alles wat moet en niet mag. Al die regeltjes doen wel hun werk want als de dingen ergens goed geregeld zijn, is het in Singapore. Niemand toetert op straat. Iedereen rijdt binnen de belijningen op de weg. Nee wacht: er is belijning op de weg. Zebrapaden werken, iedereen houdt in de auto, op de supersonische retesnelle step en lopend links, geen afval op straat te bekennen en alles is mooi aangelegd. De eerste middag zijn we begonnen met het verkennen van Singapore. Het eerste wat opviel was hoe bizar rustig de straten zijn in deze miljoenenstad. Je hebt vaak geeneens een stoplicht nodig om een vierbaansweg over te steken. Via Marina Bay, de baai waar de stad omheen gebouwd is, zijn we naar Marina Bay Sands, het meest bekende en luxueuze hotel van Singapore, gelopen. Achter dit hotel ligt Gardens by the Bay. Een enorme aangelegde tuin met allerlei thema's en een skywalk tussen twee hele hoge kunstmatige bomen, vanwaar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Na hier een paar uur rondgestruind en wat gegeten te hebben was het tijd om Marina Bay Sands eens van binnen te bekijken. Het hotel bestaat uit drie enorme torens die boven en beneden horizontaal met elkaar verbonden zijn. Beneden uit zich dat in een enorme lobby, die nog het meeste wegheeft van een incheckbalie op het vliegveld, en een zee aan enorm luxe restaurants. En boven resulteert dat in een langgerekt dak waar een hele prettige infinitypool met uitzicht op de skyline te vinden is. Na met een aantal hotelgasten de lift in te zijn gesneakt zodat zij met hun pasje voor ons op een knopje konden drukken zijn we in een paar seconden​ naar het dak gespeerd voor een mooi uitzicht over de stad. Ook van de infinitypool hebben we een glimp opgevangen, fantastisch! Mocht ik je na dit verhaal enthousiast gemaakt hebben over dit hotel, dan zijn kamers al te boeken vanaf een schamele €400 euro per nacht, oplopend tot €1200 per nacht. Lekker doen! Na nog wat met open mond om ons heen te hebben geloerd op een bankje in de lobby en gebruik te hebben gemaakt van het heerlijke toilet gingen we terug naar Gardens by the Bay voor de licht- en geluidshow die daar plaatsvond. Een fantastische show waar alle hoge kunstmatige bomen aan meededen en zelfs mijn vader na de flop in Hongkong zeker van had genoten.

Zaterdag zijn we een dagje de natuur in gegaan, want dat kan hier ook gewoon net buiten de stad. 's Ochtends hebben we de botanische tuinen bezocht. Een gigantisch groot park met honderden verschillende soorten planten en bomen, sommigen wel honderden jaren oud. Na hier een paar uur rondgewandeld te hebben, gingen we 's middags met de bus via een heel mooi en duur gedeelte van de stad, waar de merkwinkels elkaar verdrongen, naar de MacRitchie Nature Trail. Dit is een jungle aan de rand van de stad waar allemaal wandeltrails zijn aangelegd. Zo ook de Treetop Walk, waar je op grote hoogte tussen de boomtoppen over een brug kunt lopen. Het was een tikkeltje warm, maar erg mooi en heel leuk met alle apen en eekhoorns langs de route.

Na weer een nachtje in ons hostel te hebben overleefd met burpende, boerende, schreeuwende en midden in de nacht het licht aandoende Chinezen op onze kamer was het zondag tijd voor nog een dagje sightseeing in de stad. We begonnen met een bezoek aan de boeddhistische Buddha Tooth Relic Temple. Deze enorme tempel dankt zijn naam aan de op de bovenste verdieping achter een grote glazen ruit in een groot gouden altaar liggende zogenaamde tand van Buddha. Volgens ons een beetje vergezocht, maar voor een enorme stroom aan boeddhisten genoeg reden om eens even een schietgebedje voor het raam te komen plegen. De tempel staat natuurlijk niet voor niets in Singapore, dus heeft gewoon een parkeergarage en twee liften. De tempel is in Chinatown te vinden, een heel leuk wijkje met gezellige straatjes, souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Na hier nog wat rondgelopen te hebben liepen we via een uitgestorven financial district, waar wel hele imposante torens te bewonderen waren, naar de Waterfront Promenade. Een boulevard langs en over de baai waar je een mooi uitzicht op de skyline hebt. Geen verkeerd plekje om lekker je gesmeerde bammetjes op te smullen met uitzicht op de skyline van Singapore en ondertussen in je achterhoofd de gedachte dat je die bammetjes een week later gewoon weer aan een keukentafel in Nederland eet. Maarrr zover is het nog niet. 's Middags hebben we nog lekker door de prachtige straten van Singapore gelopen en alle mooie gebouwen bewonderd. Daarna zijn we naar East Coast Park geweest, een langgerekt park langs de zee, waar de locals al barbecueënd hun weekend vieren en wij nog even lekker pootje konden baden. Gisteravond hebben we nog een keer, dit keer vanaf een andere plek, van de lichtshow in Gardens by the Bay genoten. En daarna zijn we geëindigd met een fantastisch uitzicht op de verlichte skyline in het donker.

Vanmiddag nemen we de bus naar Malakka, een stad beneden in Maleisië, op een paar uur rijden van Singapore. Een paar dagen later nemen we de bus naar Kuala Lumpur om hier zes en halve maand na onze eerste dag ook onze laatste dag door te brengen. En dan, dan zit het erop en vliegen we vrijdagavond naar huis om zaterdagochtend om half tien op Schiphol te landen. Waar het zonnetje hopelijk lekker schijnt en het gras toch net zo groen blijkt te zijn als hier.

Tot snel!

P.S. De laatste foto's van Java en de foto's van Singapore staan er weer op!